Unaðsleg þreyta.

maí 12, 2008 kl. 3:17 e.h. (Uncategorized)

Ég held að þessi annar í Hvítasunnu sé fullkominn afslöppunardagur.

Seinasta nótt var svo sjóðandi heit og geggjuð, morguninn og allt sem fylgdi á eftir, úff.

Það er eitthvað æðislegt við að horfa á konu breyta hreinlega um augnlit er hún nýtur sjálfrar sín og kemst nær hámarki.

Það er eitthvað svo æðislegt að hleypa algerlega að kvenlegu hliðinni á sér í návist manneskju sem dáist og hlúir að manni sama hvora hliðina hún sér og hvernig sem hlutirnir fara.

Það er eitthvað svo æðislegt að finna til algerrar slökunar í návist þessarar sömu manneskju þannig að við verðum eins og tveir munúðarfullir kettir liggjandi uppí rúmi.

Mjámjá.